Strategiczne położenie Stanów Zjednoczonych zaowocowało rozwojem dwóch głównych gałęzi lotnictwa wojskowego – armii i marynarki wojennej. Najważniejsze specyfikacje dotyczyły dużego zasięgu operacyjnego, siły i odporności oraz łatwości utrzymania. Skupiono się na stworzeniu szybkich myśliwców dużych wysokości, mogących przenosić uzbrojenie szturmowe, które zapewniałyby wsparcie siłom lądowym lub morskim oraz osłonę dla bombowców.
Myśliwce projektowano głównie z myślą o walce pionowej na średnich i dużych wysokościach. Doskonałymi przykładami amerykańskich myśliwców są P-51 Mustang oraz F4U Corsair. Samoloty odrzutowe także stosowano w roli myśliwców w celu zapewnienia panowania w powietrzu.
Myśliwce ciężkie zaprojektowano jako samoloty strategiczne, które mogły szybko przemieszczać się w odległe miejsca w celu wykonania różnorakich misji. Priorytetami były prędkość maksymalna i duży zasięg lotu.