Spitfire I – brytyjska legenda

Supermarine Spitfire jest jednym z najbardziej osławionych samolotów z okresu II wojny światowej, a być może nawet najlepiej znanym samolotem w historii ludzkości. Na jego temat powstała niezliczona liczba książek, filmów i programów, które upamiętniają go dla kolejnych pokoleń.

Ze względu na legendarny status Spitfire’a, wielu graczy oczekuje, że jego odpowiednik w grze będzie czymś naprawdę wyjątkowym. Skoro w wersji 0.5.3 do gry weszła gałąź brytyjska, zobaczmy, czy Spitfire w World of Warplanes osiągnie pułap oczekiwań wyznaczony przez jego własną reputację!

Spitfire I w grze

Rozwój technologiczny

Spitfire I zajmuje V poziom na brytyjskiej gałęzi myśliwców. Za jedyne 16 000 PD i promocyjną cenę 342 000 kredytów otrzymacie wyjątkowo wszechstronny samolot, który znakomicie wypada na tle podobnych maszyn tego samego poziomu.

Parametry i taktyka

Już na pierwszy rzut oka widać, że głównymi zaletami samolotu są prędkość lotu i manewrowość, ponieważ wartości tych parametrów to odpowiednio 505 i 334 punkty. Inne myśliwce V poziomu są równie zwrotne, ale to Spitfire jest jednym z najszybszych myśliwców w grze. Prześcignie go jedynie amerykański P-40. Gdy siądziecie za sterami Spitfire'a, zauważycie też, że samolot charakteryzuje się niesamowitą prędkością wznoszenia. Nawet w podstawowej konfiguracji wynosi ona 13,8 m/s, czyli więcej niż w samolotach wyższych poziomów z najlepszymi silnikami. Dzięki potężnemu silnikowi Merlin II o mocy 1030 KM szybko wzniesiecie się na optymalną wysokość (1100 m), a następnie z łatwością zanurkujecie na przeciwników z prędkością ponad 600 km/h.

Przy takich parametrach możecie nawet stosować taktykę walki w pionie, co jest dosyć rzadkie na tym poziomie i zwykle pozostaje domeną samolotów odrzutowych wyższych poziomów. Mimo to Spitfire jest wciąż przede wszystkim myśliwcem typu „turn and burn”, który doskonale sprawi się w walce, jeżeli wykorzystacie jego prędkość wznoszenia w połączeniu z niewielką wysokością optymalną. Innymi słowy – na początku wykorzystajcie atuty samolotu, aby wznieść się jak najszybciej, a następnie rzućcie się na przeciwników z góry i pozostańcie na niewielkiej wysokości podczas walki. W sytuacji defensywnej wykorzystajcie moc silnika. Wasza maszyna będzie wznosić się szybciej od przeciwników, co pozwoli Wam na ucieczkę z ryzykownych sytuacji lub przechylenie szali zwycięstwa na swoją stronę.

Podsumowując, Spitfire jest znakomitym i wszechstronnym myśliwcem z charakterem: właściwie nie ma słabych stron, za to wyróżnia się w wielu kwestiach. Jeżeli chcecie odejść od standardowych potyczek myśliwskich, rewelacyjny silnik pozwoli Wam przejść do walki pionowej. Ponadto uzbrojenie w podstawowej konfiguracji wystarczy, aby rozerwać na strzępy każdą ofiarę, którą napotkacie na swojej drodze. Jest ono również niezawodne ze względu na brak problemów z przegrzewaniem. W połączeniu z bardzo przyzwoitą sterownością i manewrowością cechy te sprawiają, że Spitfire to bardzo skuteczny samolot, który przypadnie do gustu zarówno nowicjuszom, jak i starym wyjadaczom.

Ulepszenia

Spitfire jest w tym względzie esencją prostoty – można w nim zamontować tylko kilka dodatkowych modułów silnika i konstrukcji oraz jedną dodatkową konfigurację broni, trudno więc o jakiekolwiek pomyłki. 

Konstrukcja

Podobnie jak wiele innych myśliwców, Spitfire charakteryzuje się niewielką wytrzymałością, która w modelu podstawowym wynosi zaledwie 180 punktów. Skutecznym rozwiązaniem tego problemu jest szybkie opracowanie konstrukcji Spitfire II, dzięki której otrzymacie bardzo potrzebne dodatkowe 20 punktów wytrzymałości, a także zyskacie jeszcze większą prędkość nurkowania i skrócony czas zwrotu, praktycznie nie osłabiając przy tym innych parametrów.

Silnik

Ponieważ prędkość wznoszenia jest dla Spitfire’a kluczowym parametrem, powinniście jak najszybciej ulepszyć silnik, aby zwiększyć swoje szanse przetrwania. Zalecamy pominięcie dwóch pierwszych ulepszeń i zamontowanie mocarnego silnika Merlin XX, który jest dostępny na końcu gałęzi. Ten potężny napęd zwiększy Waszą prędkość wznoszenia o obłędne 4,2 m/s, dzięki czemu będziecie mogli wzlecieć jeszcze wyżej nad swoich przeciwników.

Uzbrojenie

O siłę ognia też nie musicie się zbytnio martwić. Osiem karabinów maszynowych .303 Browning Mk. II to na papierze jedynie skromne 78 punktów, jednak w praktyce wystarczą one, by stawić czoła każdemu przeciwnikowi napotkanemu na polu bitwy. Co prawda zniszczenie ciężkiego myśliwca lub samolotu szturmowego będzie wymagało kilku przelotów, ale każdy cel w zakresie 160-180 PW może zostać strącony podczas jednego ataku. Zasięg ostrzału w podstawowej konfiguracji wynosi 650 metrów. Jeżeli opracujecie potężniejsze działka 20 mm Hispano Mk. II (W), maksymalny zasięg ognia pozwoli Wam na prowadzenie ostrzału z odległości około 900 m. Jednak niezależnie od konfiguracji, Spitfire I jest najskuteczniejszy na dystansach 300 m i krótszych, czyli na optymalnej odległości dla lekkich myśliwców. Musicie też pamiętać, że mocniejsze karabiny znacznie zmniejszają Waszą manewrowość, nie dając przy tym znacznej przewagi ogniowej (przede wszystkim dlatego, że przegrzewają się dużo szybciej). Dlatego musicie sami podjąć decyzję, czy warto zamontować w samolocie cięższe uzbrojenie.

Wyposażenie i sprzęt eksploatacyjny

Warto się skupić przede wszystkim na tych elementach wyposażenia, które zwiększają wytrzymałość, dlatego Waszym pierwszym zakupem powinien być pleksiglas pancerny, a kolejnym – wzmocnione poszycie. Jeżeli naprawdę chcecie, możecie dodać do nich ulepszony celownik kolimatorowy. Co prawda osiem szeroko rozstawionych karabinów samolotu i tak charakteryzuje się sporą celnością, jednak miłośników strzelania snajperskiego z pewnością zainteresuje to ulepszenie, które dodatkowo ułatwi celowanie. Nie jest ono jednak niezbędne ani zbyt tanie (250 tysięcy kredytów to dość wysoka cena), więc radzimy Wam zostawić to ulepszenie na później i skupić się na ważniejszych elementach.

Jeżeli chodzi o sprzęt eksploatacyjny, gaśnica ręczna jest zawsze dobrym wyborem. Jeżeli wydaliście doświadczenie pilota na zwiększenie zasięgu widzenia lub wytrzymałości (co jest częstym wyborem w przypadku samolotów jednomiejscowych), zawsze warto mieć pod ręką dodatkowe zabezpieczenie przed pożarem. Poza tym Spitfire nie potrzebuje wiele więcej. Jeżeli jesteście naprawdę ostrożni, możecie wydać dodatkowe kredyty na restarter pneumatyczny lub pakiet opatrunków, aby być przygotowanym na najgorsze. Nie warto za to wybierać 120-oktanowej benzyny, ponieważ i tak posiadacie jeden z najlepszych silników na polu bitwy i nie potrzebujecie dodatkowego wzmocnienia na tym polu, a szczególnie nie za cenę 5000 kredytów.

Historia

Firma Supermarine powstała w 1913 roku pod nazwą Pemberton-Billing Ltd. Zmiana nazwy w 1916 roku miała odzwierciedlać specjalizację firmy, która zajmowała się konstrukcją samolotów morskich wysokiej klasy. I rzeczywiście, wytwórnia lotnicza odnosiła na tym polu tak duże sukcesy, że w latach 20. XX wieku jej samoloty aż trzykrotnie wygrały prestiżowy Puchar Schneidera. W 1928 roku firma została wykupiona przez koncern Vickers-Armstrong.

Najstarszym przodkiem Spitfire’a był samolot Supermarine Type 224. Zaprojektowana przez Reginalda J. Mitchella maszyna była pierwszą próbą wejścia wytwórni na rynek samolotów lądowych. Był to jednopłat z konfiguracją skrzydeł typu mewa (jak F4U Corsair) i silnikiem Rolls-Royce’a o mocy 600 KM. Jednak Mitchell był rozczarowany samolotem jeszcze przed pierwszymi lotami, dlatego zaczął pracować na własną rękę nad lepszym projektem

Nowy projekt o nazwie Type 300 charakteryzował się mniejszą rozpiętością skrzydeł i chowanym podwoziem. W 1934 roku Mitchell złożył ofertę Ministerstwu Lotnictwa, które nie było przekonane do nowego samolotu. W odpowiedzi konstruktor postanowił dopracować projekt z pomocą firmy Vickers: samolot zyskał nowy silnik Rolls-Royce’a typu Merlin oraz zestaw ośmiu karabinów. Tym razem Ministerstwo Lotnictwa było pod wrażeniem i przyjęło projekt.

Pierwszy prototyp oderwał się od ziemi w 1936 roku, a wkrótce potem złożono wstępne zamówienie na 310 maszyn. Rok później zamówiono kolejne 200. Mitchell jednak nigdy nie zobaczył samolotu w powietrzu: rok później zmarł na raka. Miał 42 lata.

Do momentu przystąpienia Wielkiej Brytanii do wojny w 1939 roku wyprodukowano 2143 samoloty tego typu. Trafiły one na wyposażenie dziewięciu eskadr, a w dwóch kolejnych Spitfire’y stopniowo zastępowały starsze maszyny. Następnego lata na samolotach tych latało już dziewiętnaście eskadr. Były to samoloty Spitfire Mark I i to właśnie one okazały się tak skuteczne podczas bitwy o Anglię.

Co prawda samoloty Spitfire są symbolem bitwy o Anglię, jednak ustępowały one liczbą o wiele gorzej znanym myśliwcom Hawker Hurricane. Pomimo mniejszej liczebności Spitfire’y przewyższały samoloty Hurricane pod względem osiągów i dużo wyższego stosunku zwycięstw do strat. Myśliwce te charakteryzowały się znakomitą prędkością lotu i wznoszenia oraz świetną manewrowością, co czyniło je idealnymi maszynami do walk myśliwskich nad kanałem La Manche. Stąd też wziął się słynny cytat niemieckiego asa, Adolfa Gallarda, który został zapytany przez Goeringa, czego mu potrzeba do odniesienia zwycięstwa w bitwie o Anglię. Jego bezceremonialna odpowiedź: „Eskadry Spitfire’ów” podobno doprowadziła Goeringa do szewskiej pasji.

Spitfire był jedynym samolotem aliantów, którego produkcja trwała przez cały okres wojny. Podczas tego okresu samolot przeszedł jednak kilka modernizacji w miarę rozwoju nowych technologii. Kolejne wersje samolotu były oznaczane liczbą rzymską poprzedzoną słowem „Mark”. W trakcie wojny Spitfire udowodnił swoją wszechstronność, która została dodatkowo poszerzona przez dużą liczbę wariantów przeznaczonych do różnorodnych celów. Niektóre z nich były miały wydłużone końcówki skrzydeł i zmodyfikowane silniki Merlin, co ułatwiało im loty na dużych wysokościach. Ten model został oznaczony literami HF, natomiast samoloty przeznaczone do lotów na niskich wysokościach otrzymały oznaczenie LF. W zależności od przeznaczenia danego wariantu montowano w nim inny silnik. W sumie powstało około 46 różnych wersji i wariantów – w modelach z końcowego okresu wojny zastosowano nawet potężny silnik Griffon. Ocenia się, że wyprodukowano w sumie 22 000 egzemplarzy tego samolotu.

Pomimo olbrzymiej liczby wyprodukowanych maszyn, do dzisiaj zachowało się jedynie 47 sprawnych samolotów tego typu. Czasami można obejrzeć je podczas pokazów lotniczych na całym świecie. Najstarszy model znajduje się w muzeum RAF-u w brytyjskim Cosford. Jest to Spitfire Mark I, który uczestniczył w bitwie o Anglię.

Spitfire Mark I w muzeum RAF-u w Cosford

Piloci, zdobądźcie własnego Spitfire’a i zacznijcie nim zwyciężać!