Grumman F3F – gwiazdor wśród dwupłatowców

Wielu graczy ma w World of Warplanes tylko jeden cel: jak najszybciej dotrzeć na sam szczyt drzewa technologicznego. Odblokowanie III poziomu nie jest pracochłonne, więc gracze nie spędzają wiele czasu za sterami dwupłatowców z pierwszych dwóch poziomów, szybko porzucając wczesne modele na rzecz szybszych jednopłatowców i samolotów odrzutowych.

Dążenie do latania mocniejszymi  i szybszymi samolotami jest zrozumiałe, jednak pominięcie Grummana F3F to duży błąd: ten „zwyczajny dwupłatowiec” jest prawdziwą perełką! Mimo dość niecodziennego wyglądu charakteryzuje sie on znakomitymi osiągami, a w rękach wprawnego pilota może odnieść oszałamiające sukcesy i na nowo rozniecić zainteresowanie bitwami na niższych poziomach.

Poznajcie F3F na wylot dzięki poniższej analizie albo przejdźcie do części historycznej na końcu artykułu, aby dowiedzieć się więcej o tej niesamowitej maszynie. Zapnijcie pasy! Ruszamy w lot Grummanem F3F!

F3F w grze

Rozwój technologiczny

F3F oczekuje na pilotów na III poziomie amerykańskiej gałęzi myśliwców pokładowych, które obecnie są znane w grze po prostu jako „myśliwce”. Jeżeli gracie umiejętnie i skoncentrujecie sie tylko na jednej stronie drzewa technologicznego, odblokujecie samolot juz po czterech lub pięciu udanych bitwach. F3F kosztuje 1695 PD i niewygórowaną sumę 33 000 kredytów, więc nawet mniej doświadczeni gracze nie będą mieli problemów z jego odblokowaniem.

Parametry i taktyka

Zaczniemy ten artykuł od wyraźnego stwierdzenia: F3F to bez wątpienia najlepszy dwupłatowiec w grze. Jest tak zwrotny, wytrzymały i celny, że pomimo ostatniego miejsca na liście dwupłatowców III poziomu z łatwością stawi czoła samolotom tego samego poziomu, a nawet przytłoczy je przeważającą siłą. Nie ma znaczenia, czy przeciwnikiem będzie myśliwiec, ciężki myśliwiec, czy samolot szturmowy – odpowiednio pilotowany F3F potrafi wyjść zwycięsko nawet z walki z liczniejszymi siłami wroga.

Zastanawiacie się, jak to możliwe? Pomaga w tym przede wszystkim znakomita zwrotność. Dzięki zawrotnej sumie 423 punktów w konfiguracji podstawowej, F3F zajmuje pod względem zwrotności drugie miejsce wśród samolotów tego samego poziomu – niewiele zwrotniejszy jest jedynie I-16 (w.). Po zamontowaniu odpowiednich modułów zwiększa się ona jeszcze bardziej, dzięki czemu  dzięki F3F staje się zwinniejszy od wszystkich myśliwców z tego samego poziomu, a nawet od wielu maszyn z wyższych poziomów. Co prawda konstrukcja dwupłatowa wiąże się z pewnymi ograniczeniami, takimi jak brak klap, niska prędkość lotu i wysokość optymalna, jednak są one w pełni rekompensowane przez znakomite osiągi samolotu. F3F jest niezwykle zwrotny, charakteryzuje sie też znakomitą sterownością i doskonałą precyzją sterowania, dzięki czemu lot w przestworzach to prawdziwa przyjemność.

Mimo że pod względem parametrów uzbrojenia samolot plasuje się dość nisko, jego siła ognia jest w zupełności wystarczająca. Bliźniacze karabiny maszynowe kal. 7,62 lub 12,7 mm są bardzo celne (nawet na większe odległości) i zadają dużo obrażeń. Co najważniejsze, zwrotność F3F powoli Wam wykonywać gwałtowne manewry, dzięki którym dłużej utrzymacie przeciwników wewnątrz celownika. Jeżeli nie zdążycie zniszczyć celu podczas jednego przelotu, zawsze możecie zawrócić. Średni czas skrętu wynosi zaledwie 8,3 sekundy, więc w trakcie zwrotu zawsze możecie skorygować kąt podejścia do celu i spróbować ponownie.

Niezwykła zwrotność przydaje się także w obronie. W porównaniu z innymi samolotami w grze F3F dużo lepiej radzi sobie w walce z wieloma napastnikami jednocześnie. Niezwykła manewrowość pozwala mu wyjść cało z ciężkich sytuacji za pomocą kilku zwrotów, a także unikać ognia przeciwnika, ponieważ potrafi uciec z trajektorii ataku, zanim wrogi samolot zdąży wycelować. Dzięki tej technice możecie skutecznie unikać niebezpieczeństw, dopóki nie nadejdzie pomoc, a nawet powoli pozbawiać przeciwników wytrzymałości podczas kolejnych nawrotów.

Skoro już mowa o wytrzymałości, z przyjemnością informujemy, że charakterystyczna konstrukcja F3F zapewnia samolotowi ponadprzeciętne 115 PW. Należy jednak pamiętać, że zmniejsza ona także prędkość samolotu – zwłaszcza w locie nurkowym. Co prawda silnik o mocy 950 KM pozwala na dość szybkie wznoszenie, jednak nie rekompensuje on ograniczeń konstrukcji dwupłatowej. Powinniście dopasować do nich swoją strategię, a na początku bitwy nie wznosić się powyżej górnej granicy wysokości optymalnej (1150 m). Dzięki temu żaden przeciwnik nie ucieknie Wam sprzed nosa, kiedy zaczniecie lot w dół – będziecie dość blisko, by zaatakować każdy wybrany cel.

F3F świetnie spisuje się zarówno w ataku, jak i w obronie. Dorównuje on najlepszym samolotom tego samego poziomu pod względem zadawanych uszkodzeń, a dzięki wyjątkowej zwrotności potrafi też uciec z pozornie beznadziejnych sytuacji. Ten samolot rzadko trafia na pole bitwy jako pierwszy, ale bardzo często opuszcza je jako ostatni.

Ulepszenia

Grumman F3F oferuje sporo możliwości ulepszeń jak na myśliwiec, a dostępne kluczowe moduły mają duży wpływ na osiągi. Poza dwoma wersjami silnika możecie zamontować ulepszoną konstrukcję i karabiny, a nawet podczepić bomby. Dzięki poniższemu zestawieniu ulepszeń dowiecie się, które konfiguracje sprawdzają się najlepiej.

Konstrukcja

Ulepszona konstrukcja F3F jest oczywistym wyborem. Lepsza konstrukcja zapewnia dodatkowe 10 PW, a także zwiększa dość niską prędkość nurkowania o 20 km/h. To jednak nie wszystko: wzrośnie także manewrowość samolotu, dzięki czemu błyskawiczne zwroty samolotu będą trwać o 0,2 sekundy krócej. Za niewielką cenę 790 PD i 10 500 kredytów wykonacie najlepszą inwestycję w swój samolot i znacznie zwiększycie jego osiągi.

Silnik

Podstawowy silnik R-1535-72 nie dorównuje niemieckiemu modelowi Daimler-Benz, ale zapewnia dość mocy, by skutecznie walczyć w większości bitew. Dziesięć sekund doładowania pozwoli Wam z łatwością wznieść się o 500 m bez przeciągnięcia. Jeżeli chcecie oszczędzić kredyty, możecie kupić od razu model R-1820-22 z IV poziomu i jeszcze bardziej poprawić statystyki prędkości. Warto przedtem ulepszyć konstrukcję, aby w pełni zrekompensować wydłużenie czasu skrętu o 0,2 sekundy po zamontowaniu cięższego silnika. Co prawda samolot nadal nie pobije żadnego rekordu prędkości (możecie liczyć co najwyżej na 425 km/h na wysokości optymalnej), ale przynajmniej oszczędzicie 7270 kredytów, które możecie wydać na inne elementy wyposażenia.

Nie liczcie też zbytnio na doładowanie podczas gry – prawdopodobnie zużyjecie je całkowicie podczas początkowego wznoszenia na wysokość bojową. Regeneracja doładowania trwa dość długo, więc przez większość bitwy nie będziecie mogli z niego korzystać. Z drugiej strony, nie będzie Wam ono zbytnio potrzebne. Pozostaje przyzwyczaić sie do nieco mniejszej prędkości samolotu i maksymalnie wykorzystać jego zdolności w walce kołowej na małym dystansie, kiedy doładowanie i tak nie jest potrzebne.

Uzbrojenie

W samolocie F3F można zamontować tylko jedną wersję ulepszonego uzbrojenia. Jest to jednak pozycja „obowiązkowa” i nie można jej pominąć. Samolot jest początkowo wyposażony jedynie w niezbyt potężne uzbrojenie I poziomu, więc wymiana podstawowych karabinów kal. 7,62 na karabiny M2 (s) kal.12,7 mm jest niezbędna. Za cenę 850 PD i 17 600 kredytów zyskacie 20 punktów siły ognia i ułatwicie sobie znacznie rozgrywkę, nie tracąc przy tym zbyt wiele manewrowości i prędkości wznoszenia. Niektóre myśliwce III poziomu (np. niemiecki Ar 80) będą miały nad Wami przewagę w sile ognia, ale Wasze karabiny będą dużo celniejsze, nawet na maksymalnym dystansie 750 metrów. Broń ta zadaje 65 punktów uszkodzeń przy każdym trafieniu, więc możecie zniszczyć większość przeciwników pojedynczą salwą. Ciężkie myśliwce i samoloty szturmowe mogą wymagać trochę więcej cierpliwości (lub ataku na krótszym dystansie), ale pod dłuższym ostrzałem ulegną również i one. Karabiny M2 kal. 12,7 mm mogą strzelać przez 10 sekund zanim się przegrzeją – zwykle wystarcza to do zabrania przeciwnikowi 80% wytrzymałości. Aby go dobić, wykonajcie wokół przeciwnika beczkę pod szerszym kątem, aby zachować między Wami odstęp, po czym odczekajcie kilka sekund i roznieście nieprzyjacielski samolot na strzępy.

Jeżeli chcecie nieco zmienić swój styl walki, możecie podwiesić pod skrzydłami dwie bomby stufuntowe. Co prawda stracicie kolejne 26 km/h prędkości (co ma duże znaczenie przy tak wolnym samolocie), ale Wasza zwrotność zbytnio nie ucierpi. Czas skrętu wydłuży się o kolejne 0,4 sekundy, jednak nadal będziecie najzwrotniejszym samolotem w bitwie. Nie zalecamy jednak zbytniego skupiania się na celach naziemnych, ponieważ F3F jest przeznaczony przede wszystkim do walki kołowej na niewielkim dystansie. Jeżeli mimo to zdecydujecie się na bomby (na przykład w celu zdobycia dodatkowych punktów poprzez niszczenie celów naziemnych w drodze na pole bitwy), powinniście skupić się na działach przeciwlotniczych i unikać ataków na większe cele naziemne. Wasze bomby zadają 1200 punktów uszkodzeń w promieniu 70 metrów – każda z nich wystarczy na jedno działo przeciwlotnicze, jednak nie sprawdzi się przy bardziej wytrzymałych budynkach czy sztabie. Zostawcie te ostatnie ciężkim myśliwcom i samolotom szturmowym o większym udźwigu.

Wyposażenie i sprzęt eksploatacyjny

Wyposażenie F3F nie jest zbytnio zróżnicowane. W samolocie można zamontować jedynie ulepszony celownik optyczny i wzmocnione poszycie I. Każdy z tych elementów przydaje się w walce, chociaż nie są one niezbędne. Jeżeli znakomicie radzicie sobie bez nich, możecie zrezygnować z ich zakupu i odłożyć łączną sumę 75 000 kredytów na czarną godzinę. Jeżeli jednak chcecie zyskać dodatkową przewagę i zwiększyć i tak już znakomitą celność lub wytrzymałość samolotu, zdecydujcie się na tę inwestycję.

Jedynym sprzętem eksploatacyjnym, który może przydać się pilotom F3F, jest 120-oktanowa benzyna. Dodatkowe 10% mocy silnika okazuje się bardzo pomocne, wydłużając czas wznoszenia i dodając dodatkowego „kopa” podczas lotu. Pozostałe przedmioty, takie jak gaśnice i materiały opatrunkowe, będą rzadko wykorzystywane przez pilotów F3F. Samolot jest bardzo zwrotny, więc po opanowaniu odpowiednich metod walki będziecie w stanie uniknąć ognia przeciwnika i wyjść cało ze starcia bez większych uszkodzeń. Jeżeli trafi Was kilka pocisków, solidna konstrukcja dwupłatowca udowodni swoją wartość i ochroni zarówno silnik, jak i pilota. Dopóki nie będziecie zbytnio ryzykować, sprzęt eksploatacyjny nie powinien być potrzebny.

Historia

Grumman F3F (nazywany przez pilotów „latającą beczką”) był ostatnim amerykańskim myśliwcem dwupłatowym. Trafił on do służby w latach 1935-41, jednak został wycofany, zanim miał możliwość uczestnictwa w bitwach II wojny światowej. Łącznie wyprodukowano tylko 164 maszyny tego typu. Żadna z nich nie była nigdy wykorzystywana w walce, ku uldze wszystkich pilotów – F3F nie miał zadatków na dobry myśliwiec ze względu na ograniczoną widoczność, słabe uzbrojenie i niską jakość mocowań broni. Dodatkowo w samolocie zastosowano rozwiązania, które były przestarzałe zanim pierwsze samoloty opuściły fabrykę: podwozie wysuwane na korbkę, kształt kadłuba oraz układ dwupłatowy. Maszyny stały się jednak dość popularne wśród pilotów, którzy malowali je w wielobarwne, czerwono-niebiesko-żółte desenie. Każdy wzór był inny.

Prace nad F3F były dla firmy Grumman próbą dopasowania wcześniejszego modelu F2F do wymogów wojskowych. Powstały trzy warianty samolotu – F3F-1, F3F-2 i F3F-3.

Podczas prac nad samolotem F3F-1 studio konstruktorskie borykało się z wieloma problemami. Ostatecznie doprowadziły one do śmierci oblatywacza, który zginął podczas lotu próbnego, gdy konstrukcja samolotu została zmiażdżona przez siły lotu nurkowego. Kolejny prototyp został wyposażony we wzmocnioną konstrukcje, jednak mimo lepszych osiągów został zniszczony w podobnej katastrofie – na szczęście tym razem pilot się uratował. Kiedy samolot wszedł do produkcji, powstały tylko 54 egzemplarze.

W 1936 roku Amerykanie spodziewali się już wybuchu wojny, jednak zakłady produkcyjne nie były jeszcze gotowe na seryjną produkcję jednopłatów nowej generacji, takich jak F4F. Dlatego marynarka USA zamówiła serię dwupłatowców w oczekiwaniu na nowocześniejsze maszyny. Zamówienie objęło 81 sztuk samolotu F3F-2. W projekcie wprowadzono poprawki w celu zwiększenia prędkości lotu i wznoszenia oraz pułapu.

Ostatnia wersja samolotu nosiła numer F3F-3 i powstała w wyniku przedłużającego się oczekiwania na samolot F4F. Zastosowano w niej pewne rozwiązania z projektu F4F, takie jak mniejsze śmigło i ulepszoną owiewkę kokpitu. Zamówiono tylko 27 sztuk tego samolotu. Wszystkie maszyny zostały wycofane ze służby wojskowej przed 1941 rokiem, chociaż były wykorzystywane w celach transportowych i szkoleniowych jeszcze przez dwa lata.

Tylko jeden z samolotów przetrwał wojnę i funkcjonował aż do lat 70. XX wieku. Niestety, został on zniszczony w wyniku pożaru na pokazie lotniczym. Od tego czasu zrekonstruowano trzy samoloty F3F na podstawie części uszkodzonych maszyn. Pojawiają się one na pokazach lotniczych na terenie całych Stanów Zjednoczonych.

Piloci, miłej zabawy samolotem F3F!